Neogotycki kościół p.w. Trójcy Przenajświętszej, budowa zakończona w 1912 r. wg. projektu Jana Sas Zubrzyckiego, jednego z bardziej znanych polskich architektów XX w. Kościół wzniesiono na miejscu starego kościoła drewnianego, który ufundowała Anna z Sieniawskich Jordanowa, wdowa po Wawrzyńcu Spytku Jordanie z Zakliczyna, wojewodzie krakowskim i założycielu w 1564 r. miasta Jordanów.

Ze Starego kościoła oprócz cudownego obrazu wizerunku Matki Bożej umieszczonego w rokokowym ołtarzu bocznym z XVIII w. pozostało kilka innych obrazów z XVI - XVII w. (św. Trójcy i Nawiedzenia św. Elżbiety pochodzące z około 1580 r.)

Pierwsze wzmianki o obrazie Matki Bożej Jordanowskiej pochodzą z 1618 r. Jest to kopia obrazu Matki Bożej Częstochowskiej wykonaną prawdopodobnie parę lat później od oryginału. Obraz od samego początku był otoczony szczególną czcią. Świadczą o tym zapiski mówiące o umieszczonych w XVII w. srebrnych diademach, czy koronach w XVIII w.
Koronacja obrazu odbyła się 25 IX 1994 r. przez kard. Franciszka Macharskiego, ówczesnego metropolitę krakowskiego.