Ciężki betonowy schron bojowy typu „D”.

Dowódca ppor. Czesław Chludziński, 4 podoficerów, 13 szeregowców.

Uzbrojony: 1 działko p.panc. Boforsa kal. 37 mm, 4 ckm „Browning” wz. 30 kal. 7,92 mm, dwa w strzelnicach, jeden używany na górze schronu. Brak kopuły pancernej obserwacyjno-bojowej. W czasie walk ułozono na schronie worki z piaskiem. Brak wentylacji, oświetlenia, wodociągu, łączności. Posiadał wyjście zapasowe, wyrzutnie rakiet oświetlających, zrzutnie granatów i rury do sygnalizacji optycznej. W części wysadzonej znajdowała się strzelnica obrony wejścia oraz stanowisko działa p.panc. Schron został wybudowany w okresie lipiec-sierpień 1939r. Brał czynny udział w walkach 2-3 września 1939r. W dniu 3 września nie prowadził ostrzału w kierunku zachodnim z powodu uszkodzenia w czasie walk nocnych działka ppanc. i ckm w izbach bojowych od strony Węgierskiej Górki. Załoga do wyczerpania amunicji ostrzeliwała próby obejścia polskich pozycji od miejscowości Żabnica. Po wyczerpaniu amunicji około 19.00 odparła jeszcze granatami ostatni atak. Wieczorem pod osłoną ciemności opuściła schron. Część załogi dołączyła przez góry do wojsk polskich i żołnierze walczyli do poddania kapitulacji w okolicach Lwowa. Dowódca schronu ppor. Antoni Chludziński dostał się do niewoli sowieckiej, był więziony, a następnie zamordowany przez Rosjan w Charkowie. Schron wysadzony został w roku 1939 roku przez Niemców, którzy zdetonowali w nim miny z pola minowego w Węgierskiej Górce.

Mjr. Kazimierz Czarkowski - dowódca obrony Węgierskiej Górki

Ppor. Czesław Chludziński - dowódca schronu "Wąwóz"

Widok na Beskid Żywiecki

Widok na Beskid Śląski

Widok na Żabnice

Schron