Kościół zbudowany z drewna modrzewiowego stał najpierw w Zakrzowie koło Kalwarii Zebrzydowskiej (pod wezwaniem św. Anny). datę powstania tego kościoła określa się na początek XVI wieku. Na łuku tęczy (która została usunięta), od strony ołtarza widniała data 1719, która uważana się za rok ukończenia polichromii kościoła. w latach 40-tych XX wieku na Harendzie zrodził się projekt postawienia kościoła w pobliżu Mauzoleum i Muzeum Jana Kasprowicza. Pomysł ten wyszedł od ks. Jana Hyca i ks. Marduły. Gdy uzyskano zgodę, Maria Kasprowiczowa podarowała teren, na którym w przyszłości stanął kościół, zaś Władysław Jarocki (zięć Kasprowicza - profesor i były rektor uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie) podjął się za zgodą Urzędu Konserwatorskiego, nadzoru nad przeniesieniem i zrekonstruowaniem kościoła z Zakrzowa.
Mieszkańcy harendy pracą i ofiarnością przyczynili się do dzieła. urząd Konserwatorski wsparł dzieło finansowo, a także pozwoleniem na zbieranie funduszy.
Rozebrany na części, przewieziony, a następnie od nowa zrekonstruowany kościół stanął na Harendzie. Uroczyste poświęcenie 6 VIII 1950r. Początkowo był kościołem filialnym parafii w Zakopanem. dopiero w 1960r. bp Karol Wojtyła mianował stałego duszpasterza, a od 1982r. służy jako samodzielna parafia.

Kościół na Haranedzie, uwzględniając jego czas budowania jest najstarszym kościołem na Skalnym Podhalu i jednym z najstarszych tego typu w Polsce. Wielką wartość ma polichromia na plafonach. Jeśli w kościołach tego okresu jest najczęściej "szablonowa" to w tym malarstwo jest figuralne, zaś tło zrobione jest oddzielnie do każdego detalu. I tak w prezbiterium na suficie namalowana jest scena koronacji Matki Bożej w otoczeniu asystujących i grających aniołów.
 Kompozycja wskazuje na naśladowanie stylu włoskiego. Przypuszczenie wskazuje na malarza o nazwisku Sabatowski, którego dziełem jest polichromia w jednym z kościołów ziemi żywieckiej, bardzo podobna do polichromii w tym kościele. Podobnie ma się sprawa malowideł na suficie w nawie głównej. chociaż wykazuje wielki kunszt artysty, to jednak odznacza się czymś innym. Polichromia ścian wskazuje na jeszcze innego malarza, a odznacza się uproszczeniem, co mocno utrwalił Władysław Jarocki, zresztą zgodnie zgodnie z cechą swojego malarstwa.
Ozdobienie chóru postacią św. Cecylii w otoczeniu grających aniołów wskazuje jeszcze na innego wykonawcę. W końcu tło figur na ścianach, łącznie z imitacją marmuru oraz draperii jest zrobione całkiem dowolnie i niedbale. Tak więc na polichromię tego kościoła składa się dzieło wielu twórców o różnym stylu, co daje ciekawą mieszaninę. polichromia obejmuje 38 postaci i 26 aniołów.

W tym kościele na największą uwagę zasługują następujące elementy: zrąb kościoła, konstrukcja architektoniczna wież, odrzwi wewnątrz, ołtarz wielki pochodzący z Książa Wielkiego k. Miechowa, ołtarz po prawej stronie, figura św. Agnieszki w prezbiterium po prawej stronie, figura matki Bożej z dzieciątkiem w prezbiterium po lewej stronie, obraz św. Jana Nepomucena pod dzwonnicą, obrazy i kapliczki. Inne elementy są nowsze lub całkiem nowe, jak np: "podrobiony" ołtarz po lewej stronie, figury św. Antoniego, św Józefa, św Jadwigi, krzyż pod dzwonnicą - dłuta artystki Marii Raczek, ławki, konfesjonały, ołtarz centralny, obraz matki Bożej Częstochowskiej w ołtarzu głównym, obraz Jezusa miłosiernego po lewej stronie, sprzęty i wyposażenia do sprawowania czynności liturgicznych.
obrazy w ołtarzach: głównym - św. Jan Apostoł i Ewangelista (przestawiony jako staruszek, piszący na wyspie Patos ostatnią księgę Pisma Świętego); po prawej stronie - Boże Narodzenie, gdzie pasterzami są miejscowi górale; po lewej stronie - Matka Boża zwana "Harendziańską" (zasłonięty obrazem Milosierdzia Bożego) są pędzla Władysława Jarockiego.