Kościół pomocniczy św. Antoniego w Sieniawie początkami sięga ok 1740 r. Była to kaplica dworska, ufundowana przez właściciela wsi Andrzeja Sendzimira. Od 1990 r. nie pełni już funkcji kościoła parafialnego, wybudowano bowiem nowy kościół murowany. Ściany o konstrukcji zrębowej są powyżej podcieni oszalowane pionowo z listwowaniem, pod sobotami pozostają bez szalunku. Na kalenicy znajduje się zgrabna wieżyczka sygnaturkowa z pozorną latarnią. Polichromia wnętrza pochodzi z 1845 r. Trzy ołtarze poźnobarokowe datowane są na XVIII wiek. Warto także zwrócić uwagę na stacje Drogi Krzyżowej z XVIII w.